จุดยืนความจงรักภักดีในแบบฉบับคนรุ่นใหม่ น้องออมสิน วิชญาพร ‘ทำดีไม่ต้องกลัว เสียงพวกทัวร์ก็แค่ลม’
จริงๆ แล้วทุกวันนี้สังคมต่างก้าวพ้นการถกเถียงประเด็นยืนหรือไม่ยืนทำความเคารพในโรงหนังกันหมดแล้ว ใครสะดวกยืนเขาก็ยืน ใครไม่สะดวกก็ไม่ต้องยืน ไม่ผิดกฎหมาย ไม่มีใครสั่งหรือบังคับมา การยืนหรือไม่ยืนทำความเคารพในโรงหนังนั้นแทบจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปแล้ว
จะเหลือก็แต่ ‘คนกลุ่มน้อย’ ประเภทสุดขอบเท่านั้นที่ชอบไปด้อยค่าคนที่ยืน หรือไปด่าว่าเอาเรื่องเอาราวกับคนที่ไม่ยืน
การยืนแสดงความเคารพไม่ว่าจะยืนเคารพเพลงสรรเสริญพระบารมีในโรงหนัง เคารพเพลงชาติ หรือเคารพพ่อแม่ครูบาอาจารย์ นั่นคือ ‘การให้เกียรติต่อผู้อื่น’ ตามแบบที่สังคมอารยะเขาปฏิบัติกัน ไม่ใช่การคลั่งเจ้าหรือหลับหูหลับตาจงรักภักดี ตามที่ใครบางคนชอบออกมาด้อยค่า
ตอนแอดมิน ฤๅ ไปดูหนัง หลายครั้งก็เห็นว่าฝรั่งส่วนใหญ่ที่เข้าไปดูหนังโรงในบ้านเราเขาก็ยืนแสดงความเคารพตามปกติ โดยไม่มานั่งสนใจว่าคนนั้นยืนคนนี้ไม่ยืน เห็นแล้วก็อยากถามคนที่ชอบด้อยค่าคนอื่นว่า แบบนี้ต้องไปแปะป้ายฝรั่งเหล่านั้นว่าเป็น ‘สลิ่ม’ ด้วยหรือไม่?
ตามที่บอกข้างต้นคือ กลุ่มคนที่ชอบด้อยค่าผู้อื่นในลักษณะนี้เป็นเพียงคนกลุ่มน้อยเท่านั้น นั่นคือพวกที่ชอบไหลไปตามกระแสเท่าที่ตัวเองมองเห็น ไม่มีความชัดเจน เห็นเขาเรียกร้อง ต่อต้าน หรือแม้กระทั่งด้อยค่าด่าใคร ก็มักจะเข้าไปร่วมทัวร์กับเขาด้วย โดยไม่เคยเข้าใจแก่นแท้ของสิ่งที่ตัวเองทำไปแม้สักกระผีก
น้องออมสิน คือหนึ่งในคนรุ่นใหม่อีกหลายคนที่มีจุดยืนชัดเจน เป็นจุดยืนที่ผ่านการกลั่นกรอง วิเคราะห์ แยกแยะ จนมั่นใจในสิ่งที่ตนเองเลือก และไม่กลัวที่จะแสดงออก ไม่กลัวที่จะลุกขึ้นมาทำสิ่งที่ถูกต้อง ซึ่งถือเป็นภูมิคุ้มกันทางสังคมที่สำคัญของเยาวชนคนรุ่นใหม่
จุดยืนเป็นสิ่งที่ผ่านการคิด ผ่านการใช้เวลาหล่อหลอมขึ้นมา ไม่ใช่แค่การแปะป้ายว่าวันนี้จะเป็นอย่างนั้น วันหน้าจะเป็นอย่างนี้ตามแต่เทรนด์จะพาไป แบบนั้น ‘ไม่ใช่จุดยืน’ แต่เป็นแค่‘การตามกระแส’
และวันนี้ เราก็เห็นชัดเจนแล้วว่า คนรุ่นใหม่ส่วนใหญ่เริ่มมีจุดยืนความจงรักภักดีในแบบฉบับของเขา ผ่านการกลั่นกรองข้อเท็จจริง ผ่านการคิดและแยกแยะในแบบของเขา จนมีความเป็นตัวของตัวเอง มีความมั่นคง มีรากที่ไม่ไหลไปตามกระแส ซึ่งเราทุกคนต้องสนับสนุนและให้กำลังใจพวกเขา ให้กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้องต่อไป
เพราะสังคมในอนาคตจะขับเคลื่อนด้วยคนรุ่นใหม่เหล่านี้
