ทุ่นดำ-ทุ่นแดง แฉ กระบวนการปลอมหลักฐานอ้างอิงของปวิน ในหนังสือเล่มใหม่
หนังสือ Love and Death of King Ananda Mahidol of Thailand ของ ปวิน ชัชวาลพงศ์พันธ์ กล่าวถึงเรื่องราวเกี่ยวกับกรณีสวรรคตของในหลวง ร.8 โดยมีเนื้อหาพาดพิงบุคคลสำคัญอื่นๆ หลายท่าน ซึ่งทีมงาน ฤๅ กำลังตรวจสอบ และวิเคราะห์ประเด็นต่างๆ ของหนังสืออยู่ในขณะนี้
แต่ก่อนที่จะนำเสนอแง่มุมต่างๆ อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านบทความของ ทุ่นดำ-ทุ่นแดง เมื่อวันที่ 10 ม.ค. 2565 ที่ผ่านมา ซึ่งทั้งสองได้วิจารณ์ผลงานหนังสือเล่มดังกล่าวของปวินอย่างเผ็ดร้อน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “การใช้หลักฐานที่น่ากังขา” กล่าวคือ หลักฐานที่ปวินใช้ประกอบงานเขียน มักจะอยู่ในรูปของคำบอกเล่าจากแหล่งข้อมูลที่เปิดเผยไม่ได้ หรืออ้างจาก “บุคคลนิรนาม” เช่น การที่ระบุว่ามีเพื่อนของ “นักประวัติศาสตร์ชาวไทยท่านหนึ่ง” แอบได้ยินปรีดี พนมยงค์ พูดอะไรขึ้นมา เป็นต้น
ในทางวิชาการ การอ้างอิงในลักษณะนี้ย่อมไม่สามารถยอมรับได้ว่าเป็นหลักฐานที่ “น่าเชื่อถือ” สำหรับใช้ประกอบการเขียนหนังสือวิชาการ ผู้อ่านก็ย่อมต้องใช้สติใคร่ครวญและระมัดระวัง อย่าไปตื่นเต้นเกินจริงให้มากนัก เพราะสุดท้ายข้อมูลที่หวือหวาเหล่านี้ ก็ล้วนมาจากการฟังต่อมาจากบุคคลอื่นอีกที และไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นความจริง นอกจากตัวปวินเอง
หรืออีกทางหนึ่ง ก็เป็นการ “กุ” เรื่องขึ้นมาเพื่ออัพราคาหนังสือให้ดูพิเศษกว่าเล่มอื่นๆ
หลังจากนี้ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการตรวจสอบว่าหลักฐานประเภท “บุคคลนิรนามที่บอกชื่อไม่ได้” เหล่านั้น เป็นใคร มีตัวตนจริงไหม หรือพวกเขาได้กล่าวตามที่ปวินอ้างอิงเอาไว้จริงหรือไม่
การสืบหาความจริงในส่วนอ้างอิงนิรนามนี้เป็นสิ่งสำคัญ เพราะหนังสือของปวิน มีการพูดถึงบุคคลอื่นในทางเสียหายหลายฝ่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บุคคลผู้ล่วงลับที่ถูกพาดพิง ที่ไม่สามารถออกมาแก้ตัวอะไรได้อีกต่อไป
และด้วยการอ้างอิงซึ่งไม่สามารถระบุที่มาที่ชัดเจนได้ หนังสือเล่มนี้จึงไม่มีความเป็นวิชาการเลย
ทุ่นดำ-ทุ่นแดง ได้นับจุดการอ้างอิงเช่นนี้ไว้ จำนวน 12 จุด ได้แก่
1. การกล่าวถึง “นักประวัติศาสตร์ชาวไทยท่านหนึ่ง” ไว้ราว 8 ครั้ง
2. การกล่าวถึง “นักวิชาการที่ไม่ต้องการเปิดเผยตัว” ไว้ 1 ครั้ง
3. การกล่าวถึง “เพื่อนร่วมงานของนักประวัติศาสตร์ท่านหนึ่ง” 1 ครั้ง
4. การกล่าวถึง “บรรณารักษ์ที่ไม่ได้เปิดเผยชื่อ” 1 ครั้ง
5. การที่เพื่อนร่วมงาน “แอบได้ยินคำพูดของปรีดี พนมยงค์” 1 ครั้ง
อันตรายของการมี 12 จุดการอ้างถึงที่ “ไม่สามารถสืบค้นได้” นี้ อาจกลายเป็นการทำให้เรื่อง “กุ” หรือ “เรื่องไร้มูล” เป็นสิ่งที่ “มีมูล” ขึ้นมาได้
และเพราะหนังสือเล่มนี้ได้รับการประทับรับรองจากสำนักพิมพ์ว่าเป็น “หนังสือวิชาการ” จึงน่าเป็นห่วงว่า ต่อไปในอนาคต อาจเกิดข้อมูลที่มีการอ้างอิงหรือเกี่ยวข้องกับ 12 จุดนี้ แล้วถูกนำไปบิดเบือนให้คนรุ่นหลังเข้าใจว่าเป็น “ของจริง” เกิดเป็นความเข้าใจผิด กลายเป็นเครื่องมือบ่มเพาะความเกลียดชัง ใส่ร้ายสถาบันพระมหากษัตริย์ เหมือนที่มีกลุ่มคนพยายามทำกันเป็นขบวนการอยู่ในปัจจุบัน
ซึ่งเรื่องเหล่านี้ ควรต้องจบลงเสียที
