น้ำที่ท่วมจนเกือบมิดหลังคาบ้านนั้นก็จะต้องลดลงวันหนึ่ง และต่างคนต่างก็ต้องกลับคืนสู่ไร่นาของตนและชีวิตก็จะดำเนินต่อไปใหม่…

“น้ำที่ท่วมจนเกือบมิดหลังคาบ้านนั้นก็จะต้องลดลงวันหนึ่ง และต่างคนต่างก็ต้องกลับคืนสู่ไร่นาของตนและชีวิตก็จะดำเนินต่อไปใหม่… เสียงระฆังจากวัดนั้น ก็ยังดังไปถึงหูชาวบ้านไผ่แดง ทำให้เกิดความสงบจากความวิตกได้ชั่วครู่ ทำให้มั่นใจว่า ทุกอย่างมิได้สูญสลายไป… ชีวิตของไผ่แดงก็ยังจะคงดำเนินไปในลักษณะที่มีดุลยภาพ มีความดีเป็นเครื่องถ่วงความชั่ว มีความมั่นคงในทางใจ อันเกิดจากศรัทธาและความรู้สึกบาปบุญคุณโทษ”

คึกฤทธิ์ ปราโมช, ไผ่แดง (2498) หน้า 427

คำบรรยายนี้คือถ้อยคำบางส่วนที่ปรากฏในวรรณกรรมเรื่อง ‘ไผ่แดง’ ของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ซึ่งได้แต่งขึ้นมาในขณะที่ประเทศไทยกำลังเผชิญกับภัยคอมมิวนิสต์ วรรณกรรมชิ้นนี้แต่งขึ้นมาเพื่อล้อเลียนเสียดสีคอมมิวนิสต์ผ่านตัวละครและบริบทแบบไทยๆ แต่สนุกและกินใจผู้อ่านอย่างยิ่ง ทั้งยังชี้ให้เห็นถึงจุดอ่อนในเชิงความคิดของคอมมิวนิสต์ได้อย่างแยบคม ผ่านอารมณ์ขัน และอาจจะทำให้เราได้หยุดคิดและตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างในปัจจุบันได้ ทำให้ไผ่แดงได้รับการแปลและตีพิมพ์เป็นภาษาต่างๆ อีก 9 ภาษา

และนี่เป็นหนึ่งในผลงานที่ทำให้ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ขึ้นสู่แท่นบุคคลสำคัญของโลกในเวลาต่อมาโดยองค์การยูเนสโก