มีความพยายามเชิดชูคณะราษฎรจากตำราหลายเล่มของนักวิชาการฝั่งซ้าย ทำให้หลายคนถูกสอนให้เชื่อว่า คณะราษฎรเปลี่ยนแปลงการปกครองเพื่อต้องการมอบประชาธิปไตยให้กับคนไทย
แต่ถ้าเราย้อนดูหลักฐานทางประวัติศาสตร์และสิ่งที่เกิดขึ้นหลังการปฏิวัติ ในปี พ.ศ. 2475 จะพบว่า สิ่งที่นักวิชาการเหล่านั้นพยายามปลูกฝัง “ไม่ใช่เรื่องจริง”
ตั้งแต่พระราชบัญญัติธรรมนูญการปกครองแผ่นดินสยามชั่วคราว พ.ศ. 2475 ที่ปรีดี พนมยงค์ ร่างขึ้นมา ก็เต็มไปด้วยกลิ่นของอำนาจเผด็จการ นั่นคือมีการกำหนดให้ต้องมี ส.ส.ประเภทที่ 2 ซึ่งมาจากการ “ลากตั้ง” หรือ “จิ้มเลือก” โดยคณะราษฎร เป็นเวลายาวนานถึง 10 ปี แถมต่อมายังกำหนดให้ยืดออกไปอีก 10 ปี นับจากปี พ.ศ. 2485 โดยที่ปรีดีฯ ให้เหตุผลว่าคนไทยยังไม่พร้อม
นั่นเท่ากับว่าในช่วงเวลานั้น คณะราษฎรกินเรียบและผูกขาดอำนาจทางการเมืองอยู่ฝ่ายเดียวเป็นเวลากว่า 20 ปี ทั้งในรัฐบาล รัฐสภา ไปจนถึงคณะผู้สำเร็จราชการ และคณะตุลาการ ทั้งหมดเป็นคนของคณะราษฎรทั้งนั้น เรียกได้ว่าคณะราษฎรมีอำนาจสามารถควบคุมอะไรหรือใครก็ได้ แม้แต่สถาบันพระมหากษัตริย์
