ย้อนรอยการพนัน ในวันที่ไทยเคยมี กาสิโนถูกกฎหมาย

“เงินรัชชูปการ” คือภาษีบุคคลซึ่งคิดตามฐานรายหัว โดยไม่คำนึงว่าแต่ละคนจะมีรายได้เท่าไหร่ เป็นภาษีที่พัฒนามาจากภาษี “เงินค่าราชการ” เพราะว่าการเก็บเงินค่าราชการ เป็นระบบคู่ขนานกับการเกณฑ์แรงงานไพร่ ดังนั้นจึงเป็นภาษีที่เรียกเอากับบุคคลที่เป็นพลเมือง แต่ก็ยังมีบางกลุ่มที่ได้รับยกเว้น เช่น กลุ่มเจ้านายเชื้อพระวงศ์ และขุนนาง

กระทั่งปี พ.ศ. 2481 ในยุคจอมพล ป. พิบูลสงคราม ได้มีการเปิดสถานกาสิโนถึง 5 แห่ง ที่หัวหิน ลพบุรี พิษณุโลก หนองคาย และเบตง สร้างรายได้มากมายจนมีการขยายเพิ่มอีกเป็น 11 แห่ง คือ หัวหิน เชียงราย หนองคาย นครพนม มุกดาหาร อุบลราชธานี ตราด สงขลา ภูเก็ต เบตง และสุไหงโกลก ซึ่งไม่ปรากฏรายละเอียดว่าดำเนินการอย่างไรบ้าง เว้นก็แต่ที่หัวหิน และสงขลา ท่านรัฐมนตรีการคลังในสมัยนั้นคือ ปรีดี พนมยงค์ ได้เดินทางไปเปิดด้วยตนเองทีเดียว

แต่สุดท้าย สถานกาสิโนเหล่านี้ก็ได้เงียบหายไป

พ.ศ. 2488 เกิดเหตุภาวะเงินเฟ้อระหว่างสงคราม รัฐบาล นายควง อภัยวงศ์ จึงดำริที่จะดำเนินการดูดเงินคืนออกจากระบบ เพื่อลดความร้อนแรงของเงินเฟ้อ จึงได้ปัดฝุ่น พ.ร.บ. การพนัน พ.ศ. 2478 ออกมาใช้ และจัดตั้งสถานกาสิโนขึ้นในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ – 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2488

ปรากฎว่า เพียง 82 วัน เฉพาะในกรุงเทพ ทำรายได้จากสถานกาสิโนถึง 12.94 ล้านบาท หรือ 22.8% ของงบประมาณรายได้ประจำเดือน ซึ่งถ้ารวมกาสิโนทั้งประเทศ ทำรายได้กว่า 24.13 ล้านบาท เรียกได้ว่าทำเงินถล่มทลาย

แต่สุดท้าย สถานกาสิโนดังกล่าวก็ต้องปิดตัวลง เนื่องจากประชาชนเล่นการพนันกันจนหมดเนื้อหมดตัว บางรายถึงกับฆ่าตัวตาย

พ.ร.บ. การพนันฉบับดังกล่าวจึงต้องยกเลิกไปจวบจนถึงปัจจุบัน เหลือแค่สลากกินแบ่งรัฐบาล (และหวยใต้ดิน) ที่ยังคงเป็นยาหอม คอยย้อมอารมณ์ฮึกเหิมให้ผู้คนทุกวันที่ 1 และ 16 ของเดือน